Skutki i leczenie zaburzeń odżywiania

W poprzednim wpisie pisaliśmy o charakterystyce i przyczynach zaburzeń odżywiania. Długotrwałe głodówki, które są efektem chorób takich jak anoreksja, bulimia, czy ortoreksja mogą powodować nieodwracalne ubytki na zdrowiu. Poza problemami psychicznymi, które pogłębiają się wraz z trwaniem choroby, powoli wszystkie narządy w organizmie chorego zaczynają zawodzić.

Zaburzenia odżywiania a zdrowie

Im dłużej trwa głodówka osoby chorej na anoreksję, tym bardziej organizm się do tego przyzwyczaja. Zaczyna korzystać z zapasów składników odżywczych i wody, co od razu przekłada się na wygląd i samopoczucie chorego. Najszybciej można zauważyć utratę tkanki mięśniowej, obniżoną temperaturę ciała i spowolniony oddech.

Anoreksja – zagrożenie dla serca

Zaburzenia układu krążenia są główną przyczyną śmierci osób cierpiących na anoreksję. Ograniczając spożywanie niezbędnej dawki jedzenia, które dostarcza organizmowi minerały potrzebne do prawidłowego funkcjonowania serca, można na trwałe uszkodzić układ krwionośny, a nawet umrzeć. Np. jony wapnia i potasu, zawarte w naszych codziennych posiłkach, odpowiadają za bicie serca. Stąd zawroty głowy i omdlenia będące skutkiem zwolnienia rytmu serca i zmniejszenia ciśnienia krwi.

Głodówka a hormony

Tarczyca odpowiada za wytwarzanie hormonów (T3, T4, kalcytoninę), które wpływają na metabolizm, a także gospodarkę wapniowo-fosforową. Jod, który jest niezbędnym składnikiem wytwarzanych hormonów, przyswajany jest z pokarmu. Gdy tarczyca przestaje prawidłowo działać, to spowalnia pracę organizmu. Niedobory pokarmowe widoczne są również w funkcjonowaniu układu rozrodczego kobiety. Zaburzenia odżywiania wpływają na obniżenie poziomu hormonów (estrogenu, DHEA), co powoduje zanik miesiączki. Zmniejsza się również budowa narządów rozrodczych. Długotrwałe niedobory hormonalne mogą przyczynić się do bezpłodności.

Pozostałe skutki zaburzeń odżywiania

Osobę chorą na anoreksję można poznać również po słabych i zniszczonych włosach, które łamią się i wypadają, nieprzyjemnym zapachu z buzi i popsutych zębach. W przypadku trwającej hipotermii (obniżonej temperatury ciała), skóra osoby chorej pokrywa się meszkiem zwanym lanugo, wytwarzanym przez organizm do ogrzania się. 90% chorych dotyka również osteopenia spowodowana brakiem minerałów niezbędnych do budowy kości. Ta choroba może prowadzić do osteoporozy, a objawia się zmniejszeniem masy tkanek kostnych.

Jak wyleczyć anoreksję, bulimię i inne zaburzenia odżywiania?

Leczenie zaburzeń odżywiania to proces długotrwały, który nie ogranicza się tylko do osoby chorej. Często dotyka całą rodzinę i najbliższych, którzy również potrzebują wsparcia psychologa. W zależności od tego, w jakim stanie jest chory, można rozpocząć proces leczenia od wizyty u lekarza dietetyka. W ekstremalnych przypadkach niedoboru składników odżywczych konieczny jest pobyt w szpitalu. Warto zdać sobie sprawę z tego, że zaburzenia odżywiania to choroby zarówno fizyczne, jak i psychiczne. Równie ważne jest więc uzupełnienie braków powstałych w organizmie i pomoc w psychicznym uwolnieniu się od choroby.

Terapia zaburzeń odżywiania

Po konsultacji dietetycznej należy również rozpocząć regularną terapię. W naszej Poradni Zdrowia Psychicznego prowadzimy terapię indywidualną, a także grupy terapeutyczne skoncentrowane na zaburzeniach odżywiania. Często zaburzenia odżywiania nie są głównym i jedynym problemem osoby chorej. Mogą wiązać się z depresją, czy nerwicą. Dlatego na początku leczenia ważna jest konsultacja z psychiatrą lub psychoterapeutą. Specjalista zapozna się z historią choroby i ułoży najbardziej odpowiedni plan leczenia, a w razie potrzeby skieruje do innego lekarza lub zapisze leki antydepresyjne.